چاق سلامتی

نوشته های یه چاقالوی نانازی

چاق سلامتی

نوشته های یه چاقالوی نانازی

من او را کشته ام ....

هنوز چینهای عمیق پشت گردنش یادم هست. وقتی شیر میدوشید و من از پشت سر نگاهش میکردم ! کشاورز نبود, گله و رمه ای هم نداشت , تنها دو بز که تابستانها کرایه شان میکرد تا نوه هایی که از شهر می آیند شیر تازه بخورند . من چهره اش را دقیق یادم هست . موهای بلند ابروهایش و لپهای سرخش. دوستش داشتم و نداشتم . من که منفور خانواده پدری و مادری بودم دوست داشتنم زیاد تاثیری در اطرافیان نداشت . دوستش داشتم وقتی مرا میبوسید و بوسه هایش بوی سیگار میداد. وقتی دوان دوان از سر پیچ آبادی خودم را به اومیرساندم و نفس زنان میگفتم ما آمدیم و او من را در آغوش میگرفت. صحرا رفتنش را دوست داشتم . چای خوردنش را و حتی ورق بازی کردنش را ! و دوستش نداشتم وقتی پسرها را به من ترجیح میداد. شاید تنها نقطه ضعفش از نظر من همین بود چون او کمتر از بقیه از من بدش می آمد فقط دخترها را یک اندازه و پسرها را مقداری بیشتر دوست داشت ! همین . 

یک روز گرم تابستانی مادرم رفته بود برای دو عروسی که در پیش داشتیم لباس بخرد. کسی زنگ زد که به مادرت بگو با ما تماس بگیرد. من یادم هست که مادرم سرخ و بریان از تابستان برگشت و خبر را که دادم به صورتش کوبید. گفت لابد ثریا مرده است (خاله ام که ناراحتی قلبی دارد و آن موقع سوئیس بود) تا آمدن پدر صبر کردیم و آن وقت بود که پدرم خیلی خونسرد خبر را داد. آقاجان مرده بود! به همین سادگی ! از صبح میدانست . ولی چون زیاد برایش مهم نبود به خانه خبر نداده بود. خانه در آنی شیون سرا شده بود. مادرم گفت برای بچه ها لباس بردارد تا به آبادی برویم ! برای خودم و پسرها! خودش هم گاهی شیون میکرد و گاهی لباسی را کم یا زیاد میکرد. پدرم گفت دلیلی ندارد حالا که آقاجون مرده این همه راه بکوبیم برویم ! مخصوصا که تا آنجا فقط یک اتوبوس بود که آنهم فقط صبحها حرکت میکند. پدرم آخر میدانید که خیلی روشنفکر هست بعضی وقتها هم روشنفکر تر میشود. مادرم دربست گرفت و ما رفتیم , آنهم در یک روز گرم تابستانی....

همه آن مدت فکر میکردم همه میدانند که تقصیر من بوده که آقاجان مرده ! سعی میکردم کسی نفهمد که من یک بار ته دلم آرزو کردم بمیرد و حتی بار آخری که داشت میرفت (و همان آخرین باری بود که دیدمش) یادم رفت پشت سرش آب بریزم ! فکر میکردم اگر آن موقع تنبلی نمیکردم حالا او زنده بود. آقاجانم را به خاک سپرده بودند درحالیکه دختر بزرگش در سوئیس داشت مراحل درمانی را طی میکرد و دختر وسطی اش داشت برای عروسی خرید میکرد. مادرم هنوز باور نمیکند که زیر آن سنگ سرد پدرش را به خاک سپرده اند.

پ.ن.1. وقتی کمی از تب و تاب عزا گذشت متوجه شدیم که مادرم هرچه لباس توی ساکها گذاشته ام را بیرون ریخته و فقط برای برادر کوچکترم شلوارک و پوشک برداشته !!!

پ.ن.2. من منفور خانواده ها بودم چون نورچشمی پدرم بودم !!!

پ.ن.3. ماجرا برمیگردد به بیست و دو سال پیش!!!!

پ.ن.4. پدربزرگم بازنشسته ارتش بود ولی دوست داشت تابستانها به روستا برود و زندگی روستایی داشته باشد.

نظرات 7 + ارسال نظر
شری دوشنبه 11 مرداد 1389 ساعت 09:13 ق.ظ

Nanazi joon,

This was a beautiful post!!!!! You are such a great writer, no matter what style you write in. I enjoyed this piece as much as your funny posts. Keep it up!

sheri

شری

زی زی دوشنبه 11 مرداد 1389 ساعت 02:21 ب.ظ http://zeinab20.blogfa.com

خوبه که می نویسی
خوبه
خوبه
خوبه
و من آروم میشم اینطوری
این گوگل تاک هم که مرد

دوست دوشنبه 11 مرداد 1389 ساعت 08:58 ب.ظ

سلام.
برگشتین؟ خیلی وقت بود نبودین؟
می شه خواهش کنم یه میل بهم بدین؟ کارتون دارم.

دخترم رو اسمم که کلیک کنی یه صفحه باز میشه . گزینه تماس با من رو بزنی بهم ای میل میشه . ای میل شخصیم هم برات میل کردم .

میس ری پنج‌شنبه 28 مرداد 1389 ساعت 12:09 ق.ظ

صورتی یکشنبه 31 مرداد 1389 ساعت 09:36 ق.ظ

خدا بیامرزدشون. سالگرد پدر بزرگ منم 10 مرداده . البته من پدر بزرگم رو ندیدم.

خوبی؟

دیناخانومی دوشنبه 1 شهریور 1389 ساعت 03:19 ب.ظ http://baghche87.persianblog.ir

سلام
خدا بیامرزدشون!
چرا منفور فامیل بودی؟! چون بابات دوستت داشت؟! عجیبه؟!؟!؟؟!
منم همیشه از این ترجیح ژسر به دختر شدید شاکی بودم!

نویسا شنبه 20 شهریور 1389 ساعت 11:19 ق.ظ

من صاحب این وبلاگ هستم ممنون که نظرات خود راگفتی لطفا عکس هم بزارین خیلی خیلی ممنون میشم دوستون دارم

ببخشید صاحب کدوم وبلاگ؟؟؟

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد